Bart Zoet kon bijzonder hard fietsen en bezogde Nederland een gouden
Olympische medaille in Tokio (1964). Er wachtte hem een gouden toekomst,
maar het lot besliste anders. Na nog geen 5 jaar was hij beroepsrenner af. Hij overleed uiteindelijk aan een hartaanval. In werkelijkheid is hij gestorven aan een combinatie van alcoholisme, verdriet, eenzaamheid en een erfelijke hartkwaal. Er werd over hem een boek geschreven maar de toepasselijke titel: 'Het zure leven van Bart Zoet'