Memo(s)

Op vrijdag 15 augustus 2008 vierde Tom Steels
zijn afscheidsfeest in zijn woonplaats Nieuwkerken-Waas. Van de actieve
wielersport nam hij al eerder afscheid tijdens het Belgisch kampioenschap
wielrennen in Knokke, waar hij tien jaar geleden voor de tweede keer
nationaal kampioen werd. Wat we onthouden van Steels is, dat hij vooral
etappes won in Vuelta, Tour en andere rittenwedstrijden, vooral in
massaspurten. Want hij was vooral massaspurter, één van de meest gevreesde
uit zijn generatie. Zabel, Cipollini, Blijlevens, Moncassin,. hij kon ze
allemaal de baas. Maar hij won ook een aantal mooie eendagswedstrijden. Zo
won hij in 1996 de Omloop Het Volk en werd hij twee keer winnaar van
Gent-Wevelgem. Maar hij was vooral een kampioenschapsrenner. Vooral het
nationaal kampioenschap was zijn specialiteit. Hij reed zeven keer in de
top-tien, waarbij hij vijf keer het podium haalde. Vier keer mocht hij op
het hoogste schavotje staan en daarmee is hij absoluut recordhouder voor
wat het aantal gewonnen nationale kampioenschappen bij de profs betreft.
Van een zwart gat na zijn wielercarriëre heeft hij geen last. Hij gaat
jonge renners opleiden en daarnaast wacht hem de gemeentepolitiek. In 2006
werd hij in Sint-Niklaas verkozen als gemeenteraadslid voor SP.A-Spirit,
de lijst van burgemeester Freddy Willockx en schepen Wouter van Bellingen,
In 2011 volgt er een schepenwissel en dan komt Tom Steels in het
schepencollege. Daar zal hij onder meer de bevoegdheid sport opnemen. In
dit eerste deel zal ik het begin van zijn loopbaan overlopen.

Tom Steels wordt geboren op 2 september 1971 geboren in Sint-Gillis-Waas.
Sedert het begin van zijn profloopbaan woont hij in Nieuwkerken-Waas,
deelgemeente van Sint-Niklaas.

Al in 1989 bij de junioren, toont Tom dat hij talent heeft en een
kampioenschapsrenner is. Bij de junioren wordt hij nationaal kampioen op
de weg. Ook op de wielerbaan staat hij zijn mannetje. In datzelfde jaar
wordt hij nationaal kampioen op zowel de kilometer, de snelheid als de
omnium. Nog in 1989 haalt hij zilver op de kilometer op het WK op de baan.

Voor het overige is Tom niet meteen een opvallende figuur bij de jeugd.
Hij is een goede weg- en baanrenner maar hij haalt geen opvallende
uitslagen. Maar in 1994 mag hij een profcontract ondertekenen bij
Vlaanderen 2002-Eddy Merckx, een tewerkstellingsproject gesubsidieerd door
de Vlaamse Overheid, die jonge renners kansen wil geven om op hun eigen
tempo hun weg te vinden bij de profs. In zijn debuutjaar boekt hij meteen
twee overwinningen. Hij wint een etappe in de Ronde van de Toekomst in
Frankrijk en wint een kermiskoers in Zele. En daarnaast wordt hij 3de in
de Grote Prijs Van Steenbergen in Aartselaar. En dat desondanks hij een
tijdje aan de kant moet met klierkoorts, een aandoening dat hem zijn
verdere loopbaan zal blijven achtervolgen.

1995 wordt het jaar van de doorbraak van Tom. Hij begint zijn seizoen
sterk met een 5de plaats in Kuurne-Brussel-Kuurne. In Dwars door België in
Waregem is hij zeer dicht bij de zege. In de finale van de wedstrijd ziet
het er naar uit dat het op een massaspurt gaat uitdraaien, maar in de
slotkilometers ontsnapt de Nederlander Jelle Nijdam. Nochtans is Nijdam
een massaspurter, maar die dag is hij blijkbaar niet zeker van zijn spurt
en gaat solo, wat hem lukt. Luttele seconden wordt Tom tweede en laat
Adriamo Baffi en Wilfried Nelissen achter zich.

De eerste overwinning van 1995 laat hij in de 1-mei-Prijs in Hoboken
optekenen. Daarnaast is hij ook goed in kleinere rittenkoersen. Hij wordt
12de in de Ronde van Neder-Oostenrijk en 9de in de Ronde van de Oise in
Frankrijk. Hij wint ook nog een wedstrijd in de Verenigde Staten.

Het Belgisch kampioenschap van dat jaar gaat door in Geel. Het parcours is
zo vlak als een biljartlaken, een aantal kasseistroken uitgezonderd. De
verwachting is dan ook dat de titelrace zal uitdraaien op een massaspurt.
Torenhoog favoriet is Wilfried Nelissen, de uittredende kampioen. En wat
verwacht werd, gebeurt dan ook. In de massaspurt komt alles samen en
Wilfried Nelissen hernieuwt, zoals verwacht zijn titel. Maar wel krijgt
hij het wel zeer gemakkelijk, want Johan Capiot doet de deur dicht ,
waardoor de dichtste belagers van Nelissen gehinderd worden. Dit belet
Steels niet om naar de tweede plaats te spurten en Johan Museeuw naar de
derde plaats te verwijzen. De wedstrijdcommissarissen diskwalificeren
Capiot wegens onregelmatig spurten en omdat de Limburger drie jaar eerder
ook al eens zo een link maneuver uithaalde tijdens een BK, schorst de BWB
hem voor een aantal maanden.

Het volgende hoogtepunt komt er aan in de Grote Prijs Van Steenbergen in
Aarselaar. De 4de editie van deze wedstrijd eindigt op een massaspurt en
daarin is Tom de snelste en laar onder meer Eric Vanderaerden, Olaf
Ludwig, Fabio Baldato en Daniele Nardello achter zich. Op de erelijst mag
Tom zijn naam bijschrijven naast die van onder meer Mario Cipollini. Een
aantal dagen wint Tom nog een wedstrijd in Anderlecht.

De Ronde van Nederland is een festival voor spurters. Jelle Nijdam wint
één rit en is eindwinnaar, Wilfried Nelissen wint zijn rit, Jeroen
Blijlevens zelfs twee. Maar ook Tom Steels is aan het feest, want in de
4de rit van Doetinchem naar Venlo is hij de snelste voor Nijdal en
Baldato. Volledigheidshalve vermeld ik dat Vilatsleslav Ekimov de tijdrit
uit deze ronde wint.

Maar nog is zijn seizoen niet gedaan. Hij haalt goede resultaten in
Parijs-Bourges en Parijs-Tours en in de Nationale Sluitingsprijs in
Putte-Kapellen, gaat Tom met de laatste zegebloemen van het seizoen lopen
in een massaspurt.

Het seizoen begint met een co-sponsorwissel op de truitjes. Mapei blijft
hoofdsponsor en Colnago blijft fietsconstructeur, maar wel wordt
warenhuisketen GB ingeruild voor doe-het-zelf-keten Bricobi.

Het seizoen begint al zeer goed voor Tom Steels met vier overwinningen op
Spaanse boden. Naast twee kleinere wedstrijden, wint hij ook twee etappes
in de Ruta Del Sol.

Parijs-Nice is het feest van Frank Vandenbroucke. Vanaf de proloog tot de
laatste etappe staat Franky Boy aan de leiding van het klassement. In de
etappe met de slotklim op de Col de la République neemt hij de maat van de
tegenstand en verstevigt daarmee de basis voor de eindzege. Niet alleen
Franky Boy wint twee etappes, ook Tom Steels mag twee overwinningen achter
zijn naam zetten. Zowel de derde rit van Sens naar Nevers als de vierde
rit van Nevers naar Vichy wint hij in een massaspurt.

Ook Dwars door België eindigt in een massaspurt en andermaal is Tom de
snelste voor Johan Capiot en Andrei Tchmil.

Parijs-Roubaix belooft dat jaar een zware koers te worden. De voorbije
weken waren de weersomstandigheden niet te best en dat laat zich zien op
het parcours. Verscheidene kasseistroken liggen er slecht tot erbarmelijk
bij. Als grote favorieten van deze wedstrijd wordt algemeen het
Mapei-Bricobi-tem getipt. Tijdens de wedstrijd zelf, gaan na 57 km 24
renners voorop rijden. Mapei heeft met Tom Steels een waakhond mee. De
eerste serieuze schifting wordt doorgevoerd in het Bos van
Wallers-Arenberg, één van de verschrikkelijkste kasseistroken uit de
Helleklassieker. De kopgroep verbrokkelt en negen dapperen zetten hun
tocht na het bos verder, onder hen Tom Steels. Intussen passeert ook het
peloton over de gevreesde kasseistrook en voor een aantal renners eindigt
hier hun wedstrijd. Voor Johan Museeuw, de kopman van Mapei voor
Parijs-Roubaix eindigt hier zelfs het seizoen, want een knieschijfbreuk,
en vooral de complicaties rond deze blessure, zullen hem vele maanden van
de fiets houden. Maar desondanks deze tegenslag zal Mapei toch zijn
stempel op de wedstrijd drukken. In de finale komen de favorieten tot bij
de kopgroep en Tom stelt zich ten dienste van de ploeg, maar het verval is
zo groot na een hele dag voorop te rijden, dat hij snel in de achtergrond
verdwijnt. Franco Ballerini wint uiteindelijk de Helleklassieker na een
solotocht, meer dan vier minuten later worden Andrea Tafi en Wilfried
Peeters respectievelijk twee en drie. Mapei bezet daarmee het volledige
podium. Tom wordt uiteindelijk 24ste.

En dan naar het kampioenschap van België. De titelstrijd wordt dat jaar
verreden in en om Knokke en buiten een kleine duin die in de villawijk
moet worden beklommen, is het parcours zo vlak als een biljartlaken. Het
wordt een spurtersfestival, zoveel is zeker en Tom Steels behoort tot de
absolute topfavorieten. Maar de koers moet nog altijd gereden worden en de
wedstrijd zelf is hard, mede door de zeebries maar vooral door de hoge
snelheid. Er zijn vele ontsnappingen onderweg maar die dragen niet ver.
Een ontsnapping van maar liefst 38 renners draagt het verst, maar eens na
half wedstrijd is ook die ten dode opgeschreven. En dan zijn er talrijke
ontsnappingen maar ook die zijn geen lang leven beschoren. In de slotronde
gaat Axel Merckx nog eens fors door maar Frank Vandenbroucke brengt het
peloton terug en de titelrace eindigt op een massaspurt. Daarin haalt Tom
Steels het, zij het niet zonder moeite van Carlo Bomans en Peter van
Petegem. Daarmee mag hij zijn tricolore kleinood nog een jaartje houden.
Uiteindelijk rijden 35 van de 95 renners de koers uit.

Tom Steels wordt opgenomen in de selectie van de Tourploeg en mag zijn
valies maken voor Dublin, de plaats waar de Tour van 1998 van start gaat.
Voor hem is het een geschikte kans om te herkansen, na het debacle van
het voorgaande jaar. En hij grijpt deze kans volop. De eerste etappe,
gereden in en rond Dublin, eindigt op een massaspurt en zijn dichtste
tegenstanders kunnen enkel toezien hoe hij de snelste is. Daarna is het
wachten tot rit 12 en daarin slaat Tom weerom toe in een massaspurt. In de
18de rit van Ailx-le-Bains naar het Zwitserse Neuchâtel is het weer
massaspurt en weer is Tom de snelste. Bloementuil vier komt er aan in de
slotrit, want in de massaspurt op de Parijse Champs Elysées geeft Tom weer
spurtles aan onder meer Zanini, Zabel en O'Grady. In de eindstand wordt
Steels 85ste.

Daags erna is Tom weer de snelste, deze keer in het na-Tourcriterium van
Aalst. Later op het seizoen wint hij nog wedstrijden in Merelbeke en
Oostrozebeke. Zijn seizoen besluit hij met een 22ste plaats in
Parijs-Tours.

Het jaar begint andermaal weer met een verandering op de Mapei-trui.
Hoofdsponsor en fietsconstructeur blijven dezelfde maar de
doe-het-zelf-keten Bricobi, beter bekend van de Brico-vestigingen,
verdwijnt van de trui en Quick Step, een fabrikant van
laminaatparketvloeren komt in de plaats.

Het seizoen begint van Tom weerom in Spanje waar hij het voorjaar
voorbereidt. Hij laat al zien dat hij al vroeg in vorm is met twee
ritoverwinningen in de Ruta Del Sol in Andalusië.

Maar het seizoen begint pas echt met de Omloop Het Volk. Tom is één van de
favirieten voor winst in de Belgische openingsklassieker. Maar hij is niet
de enige, want onder meer Peter Van Petegem en Frank Vandenbroucke, die in
het tussenseizoen Mapei inruilde voor het Franse Cofidis behoren tot de
kanshebbers. In de finale van de wedstrijd is er een kopgroepje met onder
meer Franky Boy maar ook met Steels en Peeters. Op een uitval van Frank
reageert de Fiete en bieden spurten ze voor de zege. Daarin is VDB de
snelste. Tom Steels wordt nog derde.

De verdere voorbereiding verloopt via Franse wegen, want Tom start in
Parijs-Nice. In de Koers naar de Zon wint hij een etappe.

In de E3-Prijs in Harelbeke mist Tom de goede vlucht. Na de Oude Kwaremont
gaan VDB, Peter Van Petegem, Andrei Tchmil en Michele Bartoli door. Tom
blijft op een tiental meter halen en zal nooit meer tot bij de vier
leiders kunnen komen waar hij zijn kopman Bartoli nog van dienst kan zijn.
In de spurt met vier om de Gentsesteenweg in Harelbeke, maakt Van Petegem
de klus af. Tom wordt vijfde.

In de openingsetappe van de KBC-Driedaagse van De Panne met aankomst in
Zottegem, geeft Tom nog eens spurtles. Maar hij zal deze rittenkoers niet
uitrijden. Op de ochtend van de slotetappe, wordt het peloton na vijf
kilometer koers tegengehouden en de Mapei-renners worden er door de
gerechtelijke politie uit geplukt, op de bus gezet en meegenomen voor
ondervraging naar het gerechtsgebouw van Kortrijk. In de krant Het Laatste
Nieuws verschijnt die ochtend een bericht op de voorpagina over een
verdacht pakje met dopingproducten dat bij Mapei-verzorger Tiziano Morasut
werd gevonden en afkomstig van Gianni Bugno. Dat lek naar de pers kan het
gerecht niet echt appreciëren en om te vermijden dat bewijsmateriaal zou
kunnen verdwijnen, grijpt het gerecht op een dergelijke manier in. Na het
verhoof in Kortrijk, mogen de renners en personeel naar huis.

Gent-Wevelgem van 1999 wordt beheerst door wind, regen en koude. De
kustlijn en de doortocht door De Moeren doen hun werk door waaiers te
trekken. In de heuvelzone vormt zich een kopgroep van een achttiental
rennersmet onder meer Museeuw, Steels en Peeters en verder ook onder meer
Dierckxsens, de Pool Spruch, Andrei Tchmil, Romans Vainsteins, Peter
Farazijn, Tristan Hoffman, Leon Van Bon, Erik Dekker en Junis Silovs. In
gestrekte draf gaat het richting Wevelgem en de Mapei-ploegmaats rijden
alles uit de kas voor hun snelle ploegmaat, die het dan ook moeiteloos
afmaakt in de spurt.

En dan is er Parijs-Roubaix en ook dat jaar is Mapei in de wedstrijd alom
tegenwoordig. Tom Steels glipt weer mee in de vroege ontsnapping en
doordat hij zijn krachten weet te doseren, rijdt hij in de finale nog
steeds voorin, waar hij zijn ploegmaats nog goed van dienst kan zijn. Maar
de grote triomfator die dag is Andrea Tafi, de solo naar de wilerbaan van
Roubaix rijdt en er bij het binnenrijden van het ovaal een staande ovatie
krijgt. Wilfried Peeters wordt tweede, Tom eindigt derde. Het podium is
weerom Mapei-gekleurd met naast Peeters in de gewone merkentrui, ook twee
nationale kampioenen die fier hun trui tonen.

Ook in 1999 mag Tom naar de Tour. Daarin geeft hij weer spurtles. In de
tweede rit van Challans naar Saint-Nazaire is het al prijs, Ook daags erna
in Laval is Tom de snelste. Hij mag er zelfs de groene trui aantrekken en
hij krijgt ook een paard cadeau. In de zesde etappe van Amiens naar
Maubeuge wordt Tom echter gedeklasseerd wegens onregelmatig spurten. Mario
Cipollini wordt als winnaar uitgeroepen en vermeldt er nog fijntjes bij
aan de pers dat Tom Steels geen groot maar wel een onfaire spurter is. Tom
kan om die uitspraken niet echt lachen maar hij neemt sportief weerwraak
door de 17de etappe van Mourenx naar Bordeaux te winnen in een massaspurt
tegen Robbie McEwen en Erik Zabel. Cipollini is dan al lang naar huis,
want voor de Toscaan zijn de bergen nu eenmaal te hoog. De groene trui zal
Tom niet winnen maar hij wordt wel derde in het puntenklassement. Hij
wordt nog 104de in de einduitslag. De enige spraakmakende prestatie is nog
een zesde plaats in de Grote Prijs Eddy Merckx.

Het seizoen 2000 begint voor Tom Steels met een Franse voorbereiding. In
de Ronde van de Middellandse Zee wint hij een etappe, in Parijs-Nice, een
maand later wint hij er ook een. Intussen zijn we al eind maart geworden
en in de KBC-Driedaagse van De Panne-Koksijde wint hij de lange etappe van
Zottegem naar Koksijde. In de Ronde van Vlaanderen eindigt hij ver
achteraan met een 83st plaats. In Parijs-Roubaix kan hij de stunt van de
twee voorgaande jaren niet herhalen door mee ze zijn in een vroege
ontsnapping, maar hij kan zijn kopman Johan Museeuw nog wel naar de zege
leiden. Tom zelf wordt nog 21ste.

En dan is er de Ronde van Frankrijk. Tom mag weer mee en maakt zijn valies
om daarna richting Tourstart in Futuroscope te gaan. Tom toont dat hij nog
steeds zijn plaats waard is. In de 2de etappe van Futuroscope naar Loudun
spurt hij zich naar de zege. Daags erna, in de rit van Loudun naar Nantes
is het andermaal raak en Tom geeft weer spurtles. Maar deze keer zal Tom
Parijs niet halen. Hij krijgt last van koorts en in de 12de etappe van
Carpentras naar de Mont Ventoux is het vat helemaal af. Hij moet
leeggereden opgeven en laat zich thuis onderzoeken. Uit de onderzoeken
blijkt dat de klierkoorts, waar hij al eerder last van had weer de kop
opsteekt. Het belet hem niet om toch nog twee etappes uit de Ronde van het
Waals Gewest te winnen, maar verderop dat jaar haalt hij geen
noemenswaardige uitslagen meer.

De Waaslander komt zonder te veel problemen de winter van 2001 door en het
gaat de goede kant uit. In Kuurne-Brussel-Kuurne rijdt hij vooraan mee in
de finale maar toch moet hij een vijftal renners laten gaan die zullen
spurten voor de zege. Peter Van Petegem wint tegen Hans De Clercq, Jo
Planckaert, Marc Wauters en Chris Peers. Tom Steels wordt 7de.Daarna is
het wachten tot de Ronde van Duitsland van eind mei, waar Tom nog eens
wint, zijn eerste zege van het seizoen. Een paar weken later doet hij er
nog twee stuks bij in de Ronde van Zweden. In het Belgisch kampioenschap
in Halle, rijdt hij een eerder onopvallende wedstrijd. Hij wordt dan ook
54ste. In de rest van het seizoen haalt hij geen spraakmakende uitslagen
meer.

In het seizoen 2002 komt hij maar laat onder stoom. In de Ronde van
Vlaanderen rijdt hij een eerder onopvallende koers en wordt het 103de. In
de Scehldeprijs in Schoten vindt hij zowaar zijn snelle benen terug en
spurt zich naar de 2de plaats. Enkel Robbie McEwen is hem te snel af. Zijn
eerste seizoenszege haalt hij in de Vierdaagse van Duinkerke, waar hij een
etappe wint. Daarna is het ook prijs in de Ronde van Catalonië, waar hij
weer met etappewinst gaat lopen. De conditie is goed en dat doet meteen
het beste verhopen voor het Belgisch kampioenschap.

De titelstrijd van 2002 wordt gereden in het Oost-Vlaamse Maldegem. Het
belooft een wedstrijd te worden die gaat eindigen op een spurt, gezien de
aard van het parcours : zo vlak als een biljartlaken. De wedstrijd zelf is
er een met redelijk wat ontsnappingen, maar aan het einde loopt alles
samen en een dertigkoppige groep stormt af op het aankomstspandoek. In de
spurt vloert Tom Steels het hele pak en onttroont uittredend kampioen
Ludovic Capelle. Gert Vanderaerden wordt nog derde en streekrenner James
Vanlandschoot valt net buiten de prijzen. Tom is uiteraard zeer tevreden
met deze overwinning en hij lijkt weer gelanceerd. Dat jaar wordt hij nog
22ste in het wereldkampioenschap in Zolder.

In de zomer van 2002 krijgt Tom te horen dat hij naar een andere werkgever
mag uitkijken. Mapei kondigt aan dat het op het eind van het jaar met
wielersponsoring stopt. Maar lang moet hij niet zoeken, want Géfard
Buelens, de manager van Landbouwkrediet solliciteert naar de diensten van
de Waaslander. Beiden gaan rond de tafel zitten en het resultaat is een
contract voor Steels.

Hij doet zijn nieuwe werkgever in 2003 al meteen juichen met vroege
ritwinst in de Ster van Bessèges. In het verdere voorjaar wordt hij 9de in
Nokere Koerse en 25ste in Gent-Wevelgem. In de openingsetappe van de Ronde
van België in Oostende toont Tom dat hij nog degelijk kan spurten door te
winnen in een massaspurt. In juni wint hij nog een etappe in de Ronde van
Oostenrijk. In augustus kroont hij zich tot Keizer van de Kermiskoersen
door in het Oost-Vlaamse Heusden de plaatselijke profkoers te winnen.

Net zoals in 2003, begint Tom Steels het seizoen 2004 met vroege ritwinst
in de Ster van Bessèges. Daarna neemt hij deel aan de zesdaagse van
Kopenhagen, die hij niet zal uitrijden. Tom komt daarin ten val en
blesseert zich zwaar aan het zitvlak. Er moeten vooral veel houtsplinters,
afkomstig van de houten wielerbaan, uit het achterwerk verwijderd worden
en Tom zal weken sukkelen met de gevolgen van deze val. Heel zijn
voorseizoen is daarmee naar de bliksem. Zijn rentree viert hij in de Ronde
van Luxemburg van eind mei met een ritzege. Daarna voegt hij nog twee
ritzeges bij, die hij behaalt in de Ronde van Oostenrijk. Daarmee is Tom
klaar voor het Belgisch kampioenschap.

De nationale titelstrijd van 2004 gaat door in Tessenderlo. Het belooft
weer een vlakke koers te worden, maar deze keer zal die niet eindigen op
een massaspurt. In de finale ontsnapt Steels uit een groepje, samen met
uittredend kampioen Geert Omloop en Geert Verheyen. Tom kan beide Geerten
perfect de baas en aan de het eind van de titelrace is hij de snelste.
Daarmee is hij de vierde keer nationaal wielerkampioen en heeft hij een
absoluut record op zak.

In juli wint hij een dernycriterium in Sint-Niklaas. Verder wordt de
Belgische kampioen nog 112de in de HEW Cyclassics in Hamburg en 6de in de
Memorial Van Steenbergen in Aartselaar.

Na twee jaar Landbouwkrediet gaat Steels het weer wat hogerop zoeken : bij
Davitamon-Lotto. De overstap naar zijn nieuwe werkgever viert hij met twee
vroege zeges : een etappe in de Ster van Bessèges en een etappe in de
Ronde van de Algarve. Eind maart voegt hij er de ritwinst in de
ochtendetappe van de slotdag van de KBC-Driedaagse van De Panne-Koksijde
aan toe. In Gent-Wevelgem wordt hij nog 7de en mag meevieren met de zege
van ploegmaat Nico Mattan. In de Scheldeprijs Vlaanderen eindigt hij 27ste
en in de Eneco-Tour eindigt hij 96ste. Tom mag nog eens naar de Ronde van
Spanje. Maar daar slaat het noodlot weer toe. Tom komt ten val een
blesseert zich aan de knie, wat hem dwingt tot opgave.

Het seizoen 2006 is een pechjaar. In Parijs-Roubaix komt de Waaslander
zwaar ten val en breekt de linkerschouder. Meteen is zijn hele voorjaar
naar de bliksem en het duurt nog maanden vooraleer Tom zijn rentree kan
vieren. Pas op het einde van het seizoen komt hij aan de oppervlakte. Hij
wordt nog 9de in Parijs-Tours en 9de in de nationale sluitingsprijs in
Putte-Kapellen.

Het jaar 2007 begint meteen slecht. In de tweede etappe van de Ronde van
Qatar doet de Australische Rabobank-renner Graeme Brown in volle
massaspurt de deur dicht en daardoor komt Tom Steels ten val. Bij die
val breekt hij zijn sleutelbeen en daarmee loopt de voorbereiding op het
voorjaar weer flink wat vertraging op. In haast zomerse omstandigheden
wordt hij nog 53ste in Parijs-Roubaix. In de eindstand van de Protour
wordt hij 213de.

Omdat Tom de energie alsmaar moeilijker kan opbrengen om na blessuren
terug te komen, besluit hij dat 2008 zijn laatste seizoen wordt. Hij wil
dat laatste jaar rijden bij Landbouwkrediet. Hij bepaalt ook wanneer hij
zal stoppen : na het Belgisch kampioenschap in Knokke, de gemeente waar
hij tien jaar eerder kampioen werd. Spraakmakende prestaties haalt hij
niet meer,maar hij rijdt nog een aantal wedstrijden. Zijn eigenlijke
afscheidsfeest viert hij op 15 augustus in zijn woonplaats
Nieuwkerken-Waas. In totaal zal Steels bij de profs 15 seizoenen gereden
hebben en 78 overwinningen behaald hebben.

Lieven Vanpoucke

---